Allah’ım
Dilsizim. Ne anlatabilirim sana kendimi, ne de anlarım derdimi. Oysa bütün anlatamadıklarım arasında sana yakarışlarım saklı. Biliyorum, hissediyorum ama anlatamıyorum. Bir bir kelimelere dökemem ki senden istediğimi. İçimdeki sevdayı tek bir kelimeyle anlatamam ki. Ya da hangi kelime anlatmaya çekinmez ki seni.
Efendim… Kâinatın Efendisi…
Sen (s.a.v)’i anlatıyorum… Sen (s.a.v)’i anlatamayan kelimelerle, Seni anlatamayacağını bildiğim kelimelerle Sen (s.a.v)’i anlatıyorum yüreğime.
Sadece yüreğimi teskin etmek için yüreğimle hasbihâlimdir bu.
Her an Sen (s.a.v)’i düşünmekten alamıyorum kendimi. Bir defa olsun yüzünü görmek için gözyaşı döktüğüm sana, hasretimi hangi kelimelere döküp de anlatsam.
Her kelime okyanusu içinde barındırırken acı çeker. Her kelime ‘GÜL’ derken acı çeker. Gül yazarken acı çeker. Oysa bütün sıkıntım bu değildir benim. Ne güller yazmak, ne de gülü düşünmek acı vermez içime. GÜL’ü görememek, yaşayamamak, hissedememek. O zaman yanına geldiğimizde sen bizden değilsin dediğini düşünmek… ne acılar çektirir bana.
Âmâ’yım. Her şey Sen (s.a.v)’in için yaratılmışken körlük çukuruna düşüyorum. İçimdeki hasreti yaşarken bedenimin sana isyan etmesinden korkuyorum. Duyup anlamak güzeldir ama yaşamak ister bu beden Sen (s.a.v)’i. Görsem Sen (s.a.v)’i … göremem ki. Bir defa dokunsam sana. Hissetsem Sen (s.a.v)’i. Yanında olduğumu anlasam. Sen (s.a.v) olsan yüreğimde. Çağırsan bizi yanına. Bayrağının altına bizi de alsan. Sen de yanımızdasın, bizdensin desen…
Allah’ım
Dilsizim, kelimeler yok yüreğimde. Ama Sen (c.c.) beni benden daha iyi biliyorsun. Biliyorsun hangi kelimeleri yüreğimde saklasam, hangilerini düşünsem O (s.a.v)’nu bana anlatır. Fakat Anlatılanların ne anlamı var ki, bu yürek O (s.a.v)’nu görmedikten sonra. Bu yüreği ne teskin edebilir ki, bu çağlayanı kim durdurabilir ki artık.
Allah’ım!
Geceleri O (s.a.v)’nu düşünüp de ağlamayandan… ve ağlayamayan gözden beni koru. O (s.a.v)’nun ismini anmayan, anmaktan kaçınan, O’nu bilmeyen, bilmek istemeyen kişilerden beni sakındır.
Allah’ım!
O (s.a.v)’nu her daim seven bir kalbi bahşet bize. Sevgimiz bir dere misali olacak olsa bile, bunu elimizden çıkarmama gücü nasip eyle. O’nsuzluğun acısı varken yüreğimizde sevgisinden de mahrum etme bizi Allah’ım.
Sana teslim olduk Allah’ım. Sen’in rızan için yaşama gücü ver. Sana olan imanımızı kaybetmekten korkarız, imanlı bir kalp ile bizi mahşerde dirilt. Biz, Senin Rasûl’ün Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v)’yi özler olduk. Özlemimizi taşıyamaz olduk. Gözyaşlarımızı tutamaz olduk. Bir yüzüne muhtaç olduk. Hasretini yüreğimizde tutar olduk. O’nu içimizde hissedememe korkusuna düçar olduk. Bize bu korkuları yaşat ve bizi koru Allah’ım.
Allah’ım
Kalbimiz, düşüncelerimiz, duygularımız ve bize ait olan her şeyi en ince teferruatına kadar bilen Allah’ım. Ne diliyoruz, ne istiyoruz. Sen bizi en iyi bilensin. Bizi Rasûlünle haşret, O’nun bayrağının altında bulundur.
Allah’ım
Görmez olduk. İşitmez olduk. Günah batağından çıkmaz olduk. Biz bize zulmeder olduk. Halimizi gören, işiten, bilen ve bizi günah batağından çıkaracak olan da Sen’sin. Sen bir yaprağa düşmesi için izin vermediğin sürece düşmezken, sen izin vermeden, biz gücümüzü nasıl gösteririz Allah’ım. Bizi bizden istediğin iman ile donat, iman ile yaşat ve iman ile haşret Allah’ım.
Allah’ım…
Âmin.