Ezelden ebede doğru yola çıkmış birer yolcuyuz. Allah Teâlâ Hazretleri, insanoğluna müstakillen varlık verip onu ezel âleminden varlık âlemine göndermiş, vakti gelince de bu gurbet hayatından, tekrar huzûr-ı ilâhîye davet edeceğini haber vermiştir.
Daha fazlasını oku »KULLUK MESLEĞİNİN ÖNÜNDEKİ YEDİ SARP KAYA
İslam dini ile şereflenmiş bir kimsenin mi’yarı, kıstası hiç şüphesiz Kur’an-ı Kerim’dir. Kur’an-ı Kerim’i bizlere en güzel şekilde, anlayacağımız üslupta anlatan ise Rasûlullah Efendimiz (s.a.v)’in sünnetidir. Rasûlullah Efendimizin hayatı Kur’an-ı Kerim’in gerçek tefsiridir.
“İnsanların en kötüleri, insanlar içindeki âlimlerin şerîrleri (kötüleri)dir.”[1]
Birinci madde: Ehemm (en önemli) mühimme tercih olunur. Bugün bazı müslümanlar en temel farzları ihmal ediyor, hafife alıyor; birtakım nafilelere birinci derecede önem veriyor. Bu bir metod hatasıdır.
Ehl-i sünnet itikâdı, amelde de Hanefî mezhebi, bizim millet olarak mütecânis, kaynaşmış, birbirine yardım eden bir topluluk olmamızın ana faktörlerinden birisidir. Bu sebeple, temel inancımızdaki birlik ve pratikte bir oluşumuz sebebiyle tarih boyunca nice musibetler karşısında yine varlığımızı devam ettirebilmişiz. Mesela bakın, Yıldırım Bayezid zamanında biliyorsunuz Timur ile karşı karşıya geldi, iki müslüman devlet adamı Ankara’da savaştılar ve Timur Anadolu’yu yok etti, harab etti, Osmanlıları ezdi geçti. Buna rağmen, darmadağın olmamıza rağmen halkımızdaki itikâd birliği (ehl-i sünnet inancı) ile amelî birliktelik (Hanefî mezhebi) ile yine dirilmişiz, hemen toparlanmışız ve az bir müddet sonra İstanbul’u fethetmişiz. Tâ Avrupalara kadar gitmişiz ve oralara da bu inancı götürmüşüz. Dinimizin esaslarını oralarda da yaymaya çalışmışız. En önde İslâm bayrağını götürmüşüz.
İslâmî ilimlerin tahsîlinde gelenek, onun ehil üstâzından alınmasıdır. Bunda feyiz ve bereket olduğu bilinmektedir. Çünkü hoca, sadece kuru ilim vermez. İrşâd, îkâz ve tevcîhleriyle, örnek söz ve amelleriyle talebesine saygı, edeb, ihlâs, takvâ ve ilmi ile âmil olmak gibi güzellikler de kazandırır. Bu gelenekteki icâzet usûlü, talebenin sanki bütün bu güzelliklere sahip olduğunun belgesi gibidir. Bir üstâd terbiyesinde yetişmeyenlerin, özellikle ilmî değerlendirmelerde i’tidâl ve insâfı koruyamadıkları, ifrât veya tefrîte düşerek sert, keskin ve kırıcı olabildikleri görülmüştür.
Sünnet, yol demektir. Buradaki sünnetten maksad ise, Rasûlullah (sav)’in sünnetidir. Peygamberimizin sünneti: sözleri, fiilleri ve sahâbenin yapıp da Efendimizin sukût ile yahut râzı olduğuna dâir bir tavırla tasvîb ettiği takrîrleridir. Sünnet ehli, dediğimiz zaman da Peygamberimizin sünnetine tâbî olan ve benimseyen kimse demektir. Ehl-i Sünnet olanlar, Kur’ân-ı Kerîm’i, Peygamber Efendimiz’in sünnetini ve sahâbenin icmâını kabul edenlerdir. Böylece Ehl-i Sünnet ve Cemâat olanlar demek olur.
Kavramlar vardır; günümüzde farklı manalarda kullanılarak içi boşaltılmıştır. “Sadaka, nâfile, tevâtür” gibi…
Ümmetin din ve ahlâkının şekillenmesinde idarecilerden sonra ikinci derecede tesiri olanlar âlimlerdir.