Kurtuluşa erecek olan Müslümanlar; bid’atlerden berî, Kitab’a ve Sünnet’e gereği gibi tutkun, dinî hükümleri kendi arzularına göre mânâlandırmak ve bozmaktan uzak, Müslümanlar arasına ayrılık düşürmekten çekinir oldukları için, kendilerine “Ehl-i Sünnet ve Cemaat” denilmiştir.

Emanet: Emniyet kökünden gelen bir kelimedir. Arapça’da “güvenmek, doğruluk, itimat etmek, korku ve endişeden emin olmak.” manasındaki “emin” mastarından gelen “emanet” kelimesi hıyanetin zıt anlamlısı olarak isim şeklinde kullanıldığı gibi “güvenilir olmak” anlamında mastar şeklinde…

Emanet, emniyet, iman kelimeleri aynı kökten gelirler. İmanın olmadığı yerde emniyet olmaz.

Fetva: “Bir sözün veya fiilin farz, vacip, sünnet, haram, mekruh, sahih, fasit, batıl… gibi kendine mahsus ıstılahlarla İslam’daki hükmünü tesbit etmektir”

Emânet, kendisine verilen her şeyi güzel muhafaza etmek, yerine göre kullanmak, vazifeyi ehline vermek ve hakkı sahibine teslim etmek demektir. Zıddı hıyanettir.

Gerçek Müslüman, emîn olan müslümandır. Herkes onun şerrinden emniyet içindedir. Emniyet içinde olanlar, onun şerlerinden uzak oldukları için değil, o emîn Müslüman kişi, nefsinin şerrinden emin olan ve kimseye dili ve eli ile zarar vermeyen…